BASS-toernooi 2017: Oefening baart kunst

Na de ruim twee maanden lange zomerstop van de mahjongclub zijn we het nieuwe seizoen eindelijk weer begonnen met het prestigieuze BASS-toernooi in het nog steeds door ons zo geliefde pittoresk episch mahjongcentrum van Nederland: Heemstede. Twee maanden moesten we overbruggen zonder onze clubleden, zonder competitie, zonder klaterende mahjongstenen, etc.
Dat is best een dingetje bij ons sinds we de edele mahjongsport hebben ontdekt. Wij grijpen iedere gelegenheid aan om het wereldwijde spel, gespeeld door miljoenen spelfanaten, met 144 ivoren stenen op tafel te leggen.

Natuurlijk spelen we bij een clubgenoot, wiens vrouw niet lid is van de club, maar regelmatig van haar man weet te winnen, thuis. Natuurlijk doen wij mee aan het dit jaar in het leven geroepen GORMT-toernooi met fantastische prijzen. Natuurlijk zitten we op de camping tot werkelijk in de kleine uurtjes bij kaarslicht buiten het spel te spelen. Natuurlijk hebben we een spel in de auto, om het nog even in een hospitaal, als je moet wachten op de arts, te spelen onder enorme belangstelling van diverse patienten. Natuurlijk steken we er thuis enorm veel tijd in, waardoor het huishouden soms verslonst. Natuurlijk spelen we voor het slapen gaan nog even op de i-pad Mahjong & Friends. Maar competitie op de club is over en heel jaar natuurlijk vele malen spannender dan alle trainingsarbeid die we er insteken.We hebben ons inmiddels bij alle denkbare enigszins bereisbare (inter-)nationale toernooien ingeschreven. Zo ook het door velen de hemel in geprezen BASS-toernooi.

Vorig jaar begonnen we, als nieuw lid, aan het BASS-toernooi. Dat het toernooi hoog aangeschreven staat is niet zo gek, met winnaars als de tot de verbeelding sprekende, altijd gevaarlijke Jacqueline (2015) en de jeugdige, van talent overlopende, altijd vrolijke Luuk (2016). We wilden per se meedoen, dus zodra de inschrijfmogelijkheid daar was, hebben wij na ampel beraad met de agenda, het toetsenbord uit het stof gehaald, om ons nog voordat het inschrijfverbod van kracht zou worden, te laten registreren als gretige, naar het nieuwe mahjongseizoen hunkerende groene draken.

De weken kropen voorbij, maar eindelijk – op 3 september – was het zover. Aangekomen bij de  nieuwe locatie, theater ‘De Luifel’, maakten we hernieuwd kennis met de reeds aanwezige clubleden.

Na een heerlijke bak koffie en een enerverend welkomstwoordje van de door ons zo geliefde voorzitster Wil, nam Eric als hoofdscheidsrechter en uiteenzetter van de tijdens dit toernooi geldende regels het woord over en wenste eenieder die het horen wilde veel ‘Wong ‘toe. Vier ronden van elk 90 minuten zouden er worden gespeeld, te beginnen om 10 uur, wat moest resulteren in een prijsuitreiking om ongeveer 18 uur.
Gezelligheid troef, en enkel leuke, fanatieke, voor de winst gaande clubleden aan tafel.
Wat mijzelf betreft kwam ik aan tafel te zitten met Rode draken met wie ik nog nooit aan tafel had gezeten, te weten Eric en Aty.
Dit waren heerlijke potjes met leden met enorme knowhow van het spel, waar ik alle zeilen moest bijzetten om ook maar enigszins te kunnen volgen wat er allemaal gebeurde.
Want als je aan tafel zit met gelouterde, tot de crème de la crème behorende clubleden als Janie, Jacqueline, Luuk, Betty, bovengenoemde en eenieder die ik vergeten ben, dien ik als, minder geroutineerde en naar later bleek nog niet op de hoogte zijnde van alle regels, groene draak, echt heel alert te zijn en constant te moeten schakelen om niet te verzuipen.

Het toernooi verliep voor mij voorspoedig en had het geluk dat mijn medespelers, want zonder medespelers geen spel, zo vriendelijk waren om mij in het zadel te helpen, door toch wel diverse malen een steen weg te leggen waarvan ze dachten : ’Die zou Rik wel eens nodig kunnen hebben’. Zo gebeurde het dat ik na drie ronden 12 punten had en fier bovenaan de ranking stond. Op zich vond ik dat wel grappig, maar heb werkelijk nooit de illusie gekoesterd dat het ook maar enigszins mogelijk zou zijn dat ik het toernooi zou kunnen gaan winnen. Daarvoor zaten er te veel coryfeeën in de zaal, die als hyena’s op mijn eerste misstap zaten te azen.
Die misstap kwam in de vierde ronde, slechts 1 punt hield ik over aan een heerlijke partij mahjong waarin – door de spanning – werkelijk alles wel een keer op de grond heeft gelegen. Vreselijk lachwekkend, maar niet bevorderlijk voor de concentratie.

Dat ene punt bleek genoeg voor de toernooiwinst. Ik was de koning te rijk. In mijn stoutste dromen had nooit kunnen vermoeden dat ik – spelend tegen de groten der mahjongwereld (binnen Bamboe Acht) – nog vóór 2020 eens op het podium zou staan.
Bij de prijsuitreiking bleek sprake van een volledig herenpodium; met Eric op de tweede en Ronald op de derde plaats, waarvan akte.
Bij Yvonne liep het wat minder, maar daar had ze vrede mee. We hebben een heerlijke dag gehad en echt genoten van alles wat voor en door onze leden georganiseerd wordt. Wij bedanken iedereen die ook maar een vinger in de organisatiepap heeft gehad en hopen volgend jaar weer mee te mogen doen.

Groetjes Rik en Yvonne.

p.s. Vanaf deze plek willen wij Fons alle sterkte toewensen.