Generositeit en geluk

In mijn vorige blog, die over mijn onwaarschijnlijke overwinning bij de Witte Draak in Hilversum, heb ik geprobeerd duidelijk te maken dat de factor geluk niet gering is in het mooiste gezelschapsspel ter wereld: Mahjong. Ik heb er enkele opmerkingen over gekregen. Strategische vaardigheid, calculeringscapaciteit, durf, ervaring en mensenkennis zouden toch een grotere rol spelen. Dit zal ik niet ontkennen. Ik zie geluk als het sluitstuk van wat je nodig hebt om te winnen. Ooit vroeg ik een van mijn wizzkid-leerlingen, Raymond, die al op zijn 15 colleges wiskunde volgde in Leiden en Amsterdam, of hij kon inschatten voor hoeveel procent de geluksfactor een rol zou kunnen spelen bij Mahjong. Nadat ik hem de principes van het spel had uitgelegd, vroeg hij me hoe groot de spreiding van winnaars was in de top twintig. Die spreiding was in die tijd behoorlijk aan het toenemen. “Dan speelt geluk een grote rol”, zei Raymond. Hij waagde zich niet aan een percentage.

Na gisteren in Alphen aan den Rijn, bij het Groene Hart-toernooi, op de tweede plaats te zijn geëindigd, zou ik kunnen zeggen dat dat geen toeval is. Dat zeg ik niet. Maar ik heb wel een aanvulling op de genoemde vaardigheden, ervaring en de geluksfactor. Generositeit: wat je geeft, krijg je ook weer terug! Zou er toch ook een hogere macht voor kunnen zorgen dat de stenen naar je toe komen? Is de geluksfactor nauwelijks of niet te berekenen, hoe moet ik in godsnaam het paranormale bewijzen? Ik kan jullie alleen vertellen hoe ik in de tweede ronde de Hof van Peking maakte. Albert zat op Noord en ik zat rechts van hem. We hadden net nog de grap gemaakt dat het verwarrend zou zijn als Albert West op Oost zou komen. Jazeker, het was een gezellig toernooi. Enfin, Albert was iets te traag om een kong te declareren met de ringen vijf die West net had weggegooid. Ik reikte al naar de muur toen Albert vroeg of hij de steen alsnog mocht pakken om kong te maken. West en ik keken elkaar aan en zeiden beide dat dat geen probleem was. Dus Albert maakte zijn kong, pakte de vervangende steen van de dode muur, kon deze niet gebruiken en wierp hem op tafel, zeggende “Tekens Eén”. Ik was wachtend op tekens één voor het limietspel de Hof van Peking. Het was dan wel weer geluk dat ik op Oost zat en zo een flink aantal punten verzamelde.

Beste organisatie van het Groene Hart Toernooi, dank voor dit gezellige toernooi, ik kom volgend jaar weer. IJs en weder dienende, wel te verstaan. Maar dat zal eind mei 2019 én met een opwarmende aarde wel goed komen. Beste Herman, wat leuk dat jullie een aparte prijs hadden voor diegene met de meeste ‘Hermannetjes’. Een ondergewaardeerde Mahjonghand met simpele chowtjes.Tot slot, de uitgesproken vrees dat op de terugweg in de auto ruzie zou ontstaan omdat mijn lieve vrouw Wil met zo’n 2000 punten verschil boven mij, nummer één was geworden, was niet terecht. Die ruzie ging over de tomtom.

Jeroen Meijer