Het WK (door de ogen van Eric)

Vanaf het moment dat ik hoorde dat het WK Mahjong toch zou plaatsvinden (na het afzeggen van Pisa) keek ik met grote graagte uit naar dit evenement. Ik vond het (en vind het ook achteraf) heel speciaal omdat ook Luuk zich had geplaatst. Heel vlot boekte ik een huis in Gleizé, een buurgemeente van toernooistad Villefranche-sur Saône voor heel het gezin Van Balkum (van wie alle clubleden driekwart kent).
Voor de gezelligheid en om de kosten te drukken nodigde ik Jacqueline en Marjoleine uit om zich – halverwege onze verblijfsweek – bij ons te voegen. Daarop zeiden ze gelukkig ‘ja’.

Na 10 uur stevig doorrijden onzerzijds ontving de gastvrije eigenaresse ons met een rondleiding door haar ruime woonhuis. We voelden ons er direct thuis.
Na een dagje verkenning van Villefranche en de toernooilocatie, een bezoek aan Lyon op dinsdag en een woensdagse wandeling door een spookachtig bos in dichte mist op weg naar een kapel op een heuveltop, richtten we het vizier op mahjong. Marjoleine en Jacqueline waren nog nauwelijks gearriveerd of Luuk opende de meegebrachte doos met mahjongstenen.

Op donderdag steeg de toernooikoorts tot het kookpunt toen de inschrijving en toernooiopening op de agenda stonden. Een interview door het NPO Radio 1-programma B.V.S.C. vergrootte dat effect nog. Twee weken voordien had ik de redactie op de hoogte gebracht van het WK. Een mailtje dat men dus toch had opgepikt.

De tijd tussen de inschrijving en de openingsceremonie doodden we met …. juist, mahjongen. Chinese spelers omringden ons en toonden veel aandacht voor onze manier van spelen. Een dame bleef zelfs consequent bij Luuk zitten, ook na de rondewissels. Ik besloot nog nadrukkelijker mijn stenen niet te sorteren en verder niet te veel van mijn speelwijze te verraden.

Zeker vergeleken bij die van de laatste EKs in Straatsburg en Povoa de Varzim was de openingsceremonie sober en wat saai. Maar het zien van oude bekenden maakte veel goed. Bovendien werkte de onthulling van de fraaie trofeeën voor nummers 1, 2 en 3 zeer inspirerend.

Speeldag 1
Op de eerste speeldag was die inspiratie bij mij nog aanwezig. Voorzitter Wil deed daar met een speciale broche voor elke Bamboe Acht’er nog een schepje bovenop.
Ondanks dat ik aan de afbeeldingen op de stenen van de – voor het WK ontworpen – mahjongset moest wennen, maakte ik direct mahjong in het eerste spel van de eerste partij. Mijn Franse, Singaporese en Singaporees-Canadese tegenstanders zagen gelukkig door de vingers dat ik een losliggende steen over het hoofd zag en de eerste steen van de verderop staande muur pakte. De Singporees verscheen met een hoofdtelefoon aan tafel en hield die tijdens het spelen gewoon op. Hoofdscheidsrechter Astrid Dubedout maande hem deze af te zetten, waar hij geërgerd en met enig misbaar gehoor aan gaf. Of het iets te maken heeft met zijn afwezigheid bij de zondagsessies weet ik niet…
Na het 13e spel stond ik derde met een achterstand van precies 100 punten op de Fransman. In spel 14 en 15 wist ik via twee kleine mahjongs de leiding te pakken met 1 punt voorsprong. Het laatste spel draaide uit op remise. Het muntje viel dus mijn kant op. Ook Luuk bleek te hebben gewonnen. Wat een fijne start!

In de tweede ronde stuitte ik op drie spelers die – naar later bleek – zondags de finaleronde zouden spelen; Matthieu Pfeiffer (GDDO 2016-winnaar), Anastasia Tsjernich en Zhenhu Zhang. Ik begon met twee mahjongs, maar gaf in spel 4, 5 en 6 steeds de winnende steen weg. In de volgende acht spellen was ik gedwongen tot toekijken, totdat ik in het 15e spel eindelijk weer ‘hu’ kon roepen na een self-drawn mahjong. Zhang beperkte zich heel de partij tot verdedigen. Desondanks gooide hij driemaal de winnende steen weg, haalde slechts twee keer mahjong en scoorde geen punt. Ik was dan ook verrast dat Luuk in de volgende ronde van hem verloor en de Chinees het uiteindelijk tot de finale schopte.

De lunch voor 265 spelers bleek voor de organisatie een te grote uitdaging. Er vormde zich een oneindige rij die maakte dat Luuk, Wil, Marjan en Twan van de Nieuwendijk en ik onze honger in de dichtstbijzijnde kebabzaak stilden. Diverse deelnemers kwamen te laat voor de spelhervatting.

Aan tafel 42 ontving ik in ronde 3 de Chinees-Duitse Wei Chen, de Japanse Kyoko Chiba en de gerenommeerde Filipijns-Zwitserse Bo Lang. De drie dames toonden zich verguld met mijn in rode organza zakjes verpakte hartjes- en katjesdropjes. Misschien gunden ze me daarom de vier tafelpunten (al lukte het mij pas in het laatste spel om Bo te verslaan). Met 9 punten verkeerde ik in de hogere regionen van de tussenstand.

De vierde partij speelde ik met drie sympathieke Europeanen. Opnieuw maakte ik de eerste mahjong, maar met vier achtereenvolgende mahjongs verdween de mij welbekende Serena Porrati voorgoed uit zicht. De wedstrijd was sterk tactisch van aard en we speelden tweemaal remise. Ook ditmaal verhoogde ik mijn puntenaantal nog door een zelfgepakte mahjong in laatste spel. De aanstaande vice-wereldkampioen Sandra Berthommier ging zonder punten van tafel.
Met een puntentotaal van 11 besloot ik de eerste speeldag op een hoopvolle 38e plaats. Daarmee was ik de beste Bamboe Acht’er. Luuk bleef aardig bij met 10 punten en een 55e plek.

Omdat Marjoleine zich verre van fit voelde, zelfs haar maaginhoud moest lozen, maar toch dapper de toernooidag voltooide, gingen we direct na afloop naar huis. Jacqueline bracht een avondje door met haar Olav.
Na een goede nachtrust voelde Marjoleine zich gelukkig weer beter. Het zou wel erg sneu zijn geweest als ze het WK had moeten verlaten.

Speeldag 2
Gezien de ontbijt- en lunchperikelen van de vorige dag overvielen we de Auchan-supermarkt voor een ontbijthapje zodra deze de deuren opende. Mijn vrouw Karin reed de vluchtauto vaardig – ‘steeds rechtdoor’ – naar de toernooizaal. Aan tafel 12 ontmoette ik opnieuw drie Europeanen. En warempel, de eerste mahjong van de dag was weer voor mij! Thierry Claudel (FRA) bouwde daarna voorzichtig aan een beslissende voorsprong en ik raakte enigszins op achterstand. Opnieuw wist ik de schade te repareren door met een mahjong van 16 punten Nathalie Jacquard (ZWI) en Danilo Serio (ITA) met respectievelijk 5 en 6 punten verschil het nakijken te geven.

De zesde ronde kenmerkte zich door veel selfpicks, die vooral op naam kwamen van de Chinese Italiaan Wei De Lou. Ik stevende met verdedigend spel op de twee tafelpunten af, totdat de Chinees-Oostenrijkse Qian Vollmann-Gao de minzame John Duckworth van een 53-punts mahjong voorzag met een risicovolle discard en mij daarna de kans ontnam om dat zijn van mij ‘gestolen’ punt weer af te nemen door snel een zelfgepakte mahjong te maken.

En toen kwam die vervloekte zevende partij…; zo een die je in een toernooi kunt missen als kiespijn. Mijn goede kennis Anthony Ea begroette mij met zijn charmante glimlach en vertelde dat hij het toernooi was begonnen met vijfmaal een 0 en eenmaal een 1 (wat ik al wist, overigens). Anthony is een goede speler, dus die punten moesten een keer komen. Nou, komen deden ze! Hij startte met een zelfgepakte seven pairs + all types en voegde daar nog vijf achtereenvolgende mahjongs aan toe (waaronder nog tweemaal een paartjeshand). Daarop volgden een remise en een mahjong van Oscar Palmisano (ITA). Ze vormden het pauzenummer voor opnieuw vijf achtereenvolgende mahjongs van de Fransman.
Met twee mahjongs deed ik een gooi naar de twee resterende punten. Helaas kwam ik 2 minipunten te kort om de zeer verdedigende Chinees Jianguo Liang te verslaan, die geen enkele mahjong had weggegeven (en er slechts een haalde).

Door het gebrek aan een zege op de tweede dag was mijn gewenste top 50-klassering uit beeld verdwenen. In de laatste partij besloot ik alle risico te nemen en vol voor de overwinning te gaan, want of ik nu 90e of 120e zou eindigen maakte me niet meer zoveel uit.
Ik trof het niet met de loting want GDDO 2014-winnaar Frédéric Petit en de lastige Russische Anna Stepanova verschenen aan tafel, samen met de mij onbekende ‘Canadese’ Fengmei (Freda) Liu.
De gladiolen bleven waar ze waren en het werd ‘de dood’. Ik wist slechts een mahjong te maken en gaf er drie weg. Verder zag ik machteloos toe hoe vooral de beide vrouwen de mahjongs aaneenregen. In het laatste spel deed ik nog een poging om Frédéric uit de finalegroep te houden door het resterende punt te grijpen. Met een gesloten hand van een zuivere straat van tekens, een paartje groene draken en een kringen 3 en 4 wachtte ik op de verlossende selfpick. Maar toen de latere finalist zijn dankbaarheid toonde voor het feit dat ik die niet had weten te maken had ik er vrede mee.

Daarnaast was ik trots op Luuk, die dankzij zijn 64e plaats na de acht kwalificatie-partijen met 18 tafelpunten in de vierde groep terechtkwam en daarin op de slotzondag alleen maar kon stijgen.

Direct na het spelen werden de spelers in bussen vervoerd naar Château de Corcelles voor het galadiner, waar de Beaujolais-wijn rijkelijk vloeide en waar een traditionele ceremonie plaatsvond waarvan de essentie aan mij voorbijging door de slechte geluidsversterking. Maar gezellig was het!

Een gouden greep van de organisatie bleek de megagrote ‘Polaroid’ die foto’s uitspuugde als je er voor ging staan.

Tijdens de gala-avond maakte ik in levende lijve kennis met Tatjana Nester, een Russische die op Mahjongtime speelt onder de naam ТАННА. In de chat vroeg ik of ze een van de twee Tatjana’s op de WK-deelnemerslijst is. Toen ze bevestigend antwoordde zei ik te hopen haar te ontmoeten. Dankzij Alla Danilevskaja is dat gelukt, want er was een tolk voor nodig. De Mahjongtime-chat in het Engels bleek voor Tatjana namelijk alleen mogelijk met hulp van Google. Ze vroeg mij met haar op de foto te gaan, zodat ze dat portret aan haar echtgenoot kon sturen… Een nieuwe mahjongvriendschap is gemaakt.

Finalezondag
De finaledag verliep tamelijk chaotisch, enerzijds door de opzet met groepen van 16, maar zeker ook door het wegblijven van zeven spelers die voor Canada uitkwamen. De eerste ronde kon regulier plaatsvinden dankzij de voorhanden zijnde reservespelers.

Door mijn 118e plaats na de kwalificatie kwam ik in een groep terecht met de nummers 113 tot en met 128. Het schema bepaalde dat Anne Choux (FRA), Marco Foschi (ITA) en de extraverte Chinees-Deense Ting Fang Olsen bij mij aan tafel verschenen. Ik had moeite om wachtende handen te krijgen, maar drie keer won ik een spel. De ene mahjong die ik weggaf had een positieve balans kunnen opleveren, de zes selfpicks van mijn tegenstanders verstoorden echter het evenwicht.
Luuk had twee punten gescoord en ging dus spelen om de 53e plaats. Aan tafel trof hij drie bekenden; de Zwitserse Anna Canova Putinier – bij hem bekend als anna95 op Mahjongtime -, de Belg Jos Dermout – een regelmatige en graag geziene gast op de Nederlandse toernooien – en onze eigen Yvonne. Met haar streed hij om de eretitel ‘Beste Bamboe Acht’er op het WK’. Van Anna wist Luuk niet te winnen, van Jos en Yvonne echter wel.
In de leidersgroep kwamen drie spelers als winnaar naar voren die ik op vrijdag en zaterdag aan tafel was tegengekomen: Sandra Berthommier, Frédéric Petit en Zhenhu Zhang. Ik had dus sterke tegenstand gehad. Samen met Yong Zhou speelden zij de finalepartij om de wereldtitel.

De 0-punter aan tafel 30 leverde mij een tafelschikking op met de andere verliezers uit mijn groep. Voor ons was de 125e positie in het geding. De organisatie slaagde er echter pas na drie kwartier in om alle spelers aan de juiste tafel te posteren. Toen dat was gelukt schudde ik de handen van Elisa Foschi en Giacomo Ferruzzi uit Italië en die van de Japanner Mikio Aoki.
Met drie gemaakte en twee weggegeven mahjongs bleef ik redelijk bij. Ik sloot het WK af met een zelfgepakte mahjong, maar die was niet hoog genoeg om meer dan een tafelpunt te verdienen.

Na schoning van de ranglijst bleven uiteindelijk 248 geklasseerden over, van wie ik 124e ben geworden; precies nog in het linkerrijtje, dus, maar een stuk lager dan de top 50-plaats die ik ambieerde. Het is niet anders.

Uiteindelijk werd de winning streak van de Chinezen – zesmaal kampioen op zes WKs – voortgezet met de tweede wereldtitel van Yong Zhou. De twee Fransen van de organiserende club waren echter terecht blij met hun tweede en derde plaats.

Net als de wereldkampioen moesten wij de prijsuitreiking helaas laten schieten, maar niet zonder de organisatoren en scheidsrechters uitgebreid te hebben bedankt. Na een een lange autorit arriveerden we om 1.30u veilig thuis, een mooie ervaring rijker dankzij het ‘spel der 1000 wonderen’.

Resultaten van de Bamboe Acht’ers

Luuk: 54e
Yvonne: 56e
Joke (lid per 2020): 58e
Wil: 76e
Eric: 124e
Marjoleine: 141e
Jacqueline: 200e
Jan: 204e

volledige uitslag

Mijn statistieken van het WMC 2019:
Aantal partijen: 10 (2x winst, 2x 2p, 4x 1p, 2x 0p)
Aantal spellen: 156
Aantal mahjongs: 36 (selfpick: 7) (gemiddelde waarde: 12,9; hoogste 25)
Aantal weggegeven: 26 (gemiddelde waarde: 15,8)
Aantal selfpicks tegen: 31 (gemiddelde waarde: 15,5)
Remises: 5

Conclusie:
1 op 4 keer mahjong (redelijk, 3,6x per partij, van te lage waarde)
1 op 5 keer selfpick tegen (best vaak)
1 op 6 keer weggegeven (vrij goed, 2,6x per partij)
1 op 22 keer een selfpick (erg weinig)

Eric