Kampioen. Het is gelukt!

Allereerst mijn grote lof voor het bestuur van de Mahjongbond! Wat geweldig dat zich 184 spelers hadden ingeschreven voor wat bleek een reuze gezellig Bondstoernooi! De organisatie was goed, telaatkomers met geldige reden (TG in onderwijstermen) werden adequaat vervangen.
Het was slim bedacht om de lunch op twee momenten te laten beginnen, al ontstond er toch een flinke rij voor het buffet. Het was goed dat de loterij en de prijsuitreiking in redelijk tempo werden afgehandeld, en voor zover ik weet, was administratief alles in orde. Kortom, een goed georganiseerd toernooi.
De enige minpunten die ik heb kunnen signaleren hadden te maken met het klimaat. Binnen, bij de MCR-spelers, was er te weinig zuurstof en buiten was er te veel water.  Maar over het klimaat is deze tijd wel meer te doen. Overheden, grote en kleine bedrijven en eigenlijk de gehele mensheid heeft de klimaatzaak niet meer in de klauw. Dus laten we daar de organisatie maar niet mee lastigvallen.

Voor de verandering speelde ik NTS. Ik stond er na Hilversum, Alphen en Utrecht zo goed voor dat ik me had voorgenomen alle vier de voor het Nederlands kampioenschap meetellende toernooien te gaan spelen. Beste drie telden, dus ik kon met mijn voorsprong ontspannen spelen. Maar toch, bij Nederlands weet je het nooit, nummer twee Marcel kon wel eens net zoveel Wong hebben als ik had in Hilversum! Ik heb na elke ronde niet naar de tussenstand gekeken of gevraagd. Ik hou wel van een beetje spanning. Maar ik hoorde gedurende het hele toernooi niets over heel mooie handen. Dus ik suste mijzelf met de gedachte dat het wel goed zou komen. Van Harry Kal, die zo’n twintig jaar geleden mij (eega Wil kende Mahjong al als kleuter) kennis heeft laten maken met dit steengoede spel, heb ik geleerd ‘it ain’t over till it’s over’. Dus tot en met de prijsuitreiking was ik in onzekerheid. 

Het is gelukt. Ik mag me een jaar lang Nederlands Kampioen noemen! Ik ben me ervan bewust dat het een twijfelachtige eer is. De Wong was mij een paar keer goed gezind, gebiedt de eerlijkheid me te zeggen.  En die Wong maakte het ook best spannend, bleek achteraf. Want runner-up Marcel had zaterdag veel geluk! Maar gelukkig voor mij niet genoeg…Erg leuk dat velen me na de prijsuitreiking kwamen feliciteren! Jelte Rep, bij wie ik in Hilversum ooit mijn eerste toernooi speelde, drukte me de hand met de wens dat ik de titel waardig zou dragen. Ik denk nog steeds na over deze woorden. Het moet iets te maken hebben met bescheidenheid. Alles wat ik weet, weet ik van een ander…

Jeroen Meijer